Seyyed Hossein is the the current Trustee of the Mirza Muhammad Muhsin b. Ulugh al Razavi Trust of 1055 HQ/1645 AD (the "Razavi Trust"). Seyyed Hossein is the son of Mohammad Mehdi Zabihollahi Shahidi (Ghavam Al Toulieh/Sarkeshik/Motesadi) who was the only son of Mirza Mohammad Jafar Al Razavi Ghavam Al Toulieh. The Razavi Trust is one of the largest private land trusts in Iran and has been subjected to corruption that has permeated the highest levels of government in Iran. We believe that the Mashhad International Airport and the Parkand Abad Water Refinery in Mashhad (see video) have been built on trust lands, towns such as Sanabad, Nowdeh and Golshahr have been developed on trust lands, and that the Astan-e Qods-e Razavi has encroached on trust lands. There are numerous properties listed in the Razavi Trust that need to be managed in accordance with the provisions memorialized in the trust. Seyyed Hossein traces his direct male lineage to Imam Reza (AS). From his maternal side he is a descendant of Ayatollah Mirza Habibollah Mojtahed Shahidi Khorasani, and from her maternal side he is a descendant of Grand Ayatollah Mullah Mohammad Kazim Khorasani (Akhund Khorasani) through his son Ayatollah Mirza Mohammad Najafi Khorasani (Ayatollah Aghazadeh), both staunch supporters of democratic and secular political reform in Iran.

سادات رضوی از نسل موسی المبرقع فرزند امام جواد (ع) می باشند. ابو جعفر موسی المبرقع از سال ۲۵۹ وارد ایران شده و در قم ساکن شد. چون موسی المبرقع کمال صباحت و ملاحت را داشت بنحوی که او را یوسف عصر خود میگفتند وقتی که از منزل خود خارج میشد برقع بصورت خود میانداخت بجهت تحفظ از نظر مردم و از محدثان شيعه می باشد كه روايات او در كتب شيعه نقل شده است. در شب چهارشنبه هشتم ربیع الاخر سنه ۲۹۶ از دنیا رحلت فرمود و قبر شریفش در قم معروف است. موسی المبرقع پسری داشت ابو عبدالله احمد و ایشان پسری داشت ابو علی محمد الاعرج. محمد الاعرج از سادات بزرگوار فاضل، دانشمند و به غايت پرهيزكار، خوش محاوره، خوش منظر، فصيح، دانا و عاقل بوده است و مثل جدش برقع بصورت میانداخت و نقيب سادات قم و رئيس و ولی امارة الحاج بوده است. در روز یکشنبه سوم ربیع الاول ۳۱۵ در قم از دنیا رحلت فرمود و در مقبره جدش موسی المبرقع دفن شد. محمد الاعرج پسری داشت ابو عبدالله احمد النقیب که مردی فاضل و ديندار بود و نقابت طالبيين قم را عهده داشت و در نیمه ماه صفر سنه ۳۵۸ در قم از دنیا رحلت فرموده و در بقعهی موسی المبرقع دفن شد. احمد النقیب پسری داشت ابو الحسن موسی که سيدی جليل القدر، فاضل، متواضع، متخلق و سهل الجانب، عظيم الشان و والا مقام بوده است. وی در قم رئيس بوده و نقابت سادات را بر عهده داشته و عده سادات در زمان ایشان ذکورا و اناثا سیصد و سی و یک نفر بودند. ابو الحسن موسی پسری داشت ابو عبدالله احمد و ایشان هم اسم و کنیه بودند با جدشان جناب احمد النقیب و تولد ایشان روز شنبه پنجم ماه صفر سنه ۳۷۲ بود در قم. احمد بن موسی پسری داشت السید محمد که تمام سلسله سادات رضوی مشهد و قم منتهی به ایشان می شود. السید محمد پسری داشت السید علی و او پسری داشت میر جعفر و او پسری داشت سید ابو محمد و او پسری داشت میر عیسی و او پسری داشت میر ابو الفتح و او پسری داشت میر علی و او پسری داشت میر حسن و او پسری داشت میر یار و او پسری داشت میر محمد و او پسری داشت میر محمود و او پسری داشت میر شمس الدین محمد. اولين فرد سيد نقيب امير شمس الدين محمد است كه در زمان شاهرخ تيموری از مدينه قم به مشهد مقدس منور آمد و به تدريس در شهر مشغول شده است. زمانی که مير شمس‏ الدين محمد از قم به مشهد آمد فرد متشخصی بود و مدتی هم بنابر تفویض پادشاه مغفور به حکومت ولايت تبريز بدو مفوض شد. میر شمس الدین محمد پسر برازنده ای داشت سید ابو صالح میرزا غیاث الدین محمد عزیز که فرد سياس و متنعمی هم بود از جمله‏ی نقبای سادات مشهد و احتمالا تنها نقيب سادات رضوی. در غايت اهليت و ملايمت است و مزاجش به مطايبه و هزل غالب شده و در شوخ ‏طبعی و فيلسوفی بی‏ اختيار است. در فرمانی که در سال ٩٣٢ سوی عبیدالله خان ازبک سید غیاث الدین ابو صالح را به همراه چند سید و نقیب دیگر خراسانی از پرداخت مالیات های کلان معذور داشته مزید بر ان به عمال خود دستور داده است که اصلا پیرامون ایشان نگردند. در سال ٩٣٥ فرمانی سوی عبیدالله بهادر خان برای تخفیف مالیات و سیورغال سید غیاث الدین میرزا ابو صالح صادر شده است. ایشان موقوفات زیادی بر اولادش وقف نموده. میر غیاث الدین عزیز پسری داشت میر شمس الدین محمد که سلسله نسب سرکشیکهای عظام منتهی به ایشان می شود و ایشان پسری داشت میرزا ابو صالح و ایشان پسری داشت میرزا الغ (خادم باشی، کلیددار ضریح و متولی موقوفات شاه عباس در مشهد) که شخصیت تاریخی و مشهور بود. در پای اسناد، مهر میرزا الغ به نام تراب عتبه الرضا الغ الرضوی الخادم، کلب استانه خیر البشر الغ الرضوی الخادم، العبد الاقل، صاحب جمع طلا الات و نقره الات، متولی نهرشاهی و خادم کشیک دوم آمده است. میرزا الغ از نظر پرهیزگاری مورد توجه عموم بود و فردی درویشی و حلیم و سلیم النفس بود. در سال ١٠٠٩ که گروهی از شاهزادگان ازبک به دار السلطنه اصفهان رفتند یکی از هدایای ایشان برای شاه عباس قطعه الماسی بود که در سال ٩٩٦ از حرم به غارت رفته بود. شاه دستور داد ان قطعه الماس را به روم ببرند و بفروشند و با وجهش برای استان قدس رضوی زمین بخرند. در سال ١٠١٢ وجه الماس به مشهد فرستاده شده و با حضور متولی، شیخ السلام و میرزا الغ به خزانه حرم تحویل شده است. در حکمی که در سال ١٠١٧ سوی شاه عباس صادر گشته تولیت چشمه گیلاس به میرزا الغ مشهدی واگذار شده است و بعد از ان با اولاد ذکور و اناث او و متولی استان قدس حق دخالت در موقوفه نداشته است. شاه عباس در سال ١٠٢٣ فرمان سیورغالی برای الغ میرزا صادر کرده. طی وقفنامه در سال ١٠٢٣ شاه عباس تولیت و اداره‏ی آب خیابان مشهد و اراضی زیر کشت آن را به میرزا الغ مشهدی و بعد از آن به اولاد ذکور و اناث وی سپرد. شاه عباس به توصیه شیخ بهایی تصمیم به احداث بنایی نو برای مزار خواجه ربیع گرفت و میرزا الغ را مأمور انجام این کار کرد. در بالای سر در باغ خواجه ربیع از طرف بیرون بر سنگی حجاری شده کلماتی و در آخر آن کلمات است به تاریخ ۱۰۳۱ به سعی کمترین غلامان دعا گو الغ الرضوی الخادم اتمام یافت. ميرزا الغ پسری داشت میرزا محمد محسن نقیب الرضوی و متولی مشهد مقدس که از جمله علما و رجال بزرگ سادات رضوی و در زمان توليت خود از ١٠٢٦ - ١٠٣١ و ١٠٤٢ - ١٠٥٥ نفر اول در مشهد محسوب می شد. شاه عباس در سال ١٠٣٦ فرمان سیورغالی برای میرزا محمد محسن صادر کرده. در سال ١٠٤٢ از سوی شاه صفی فرمانی در واگذاری مجدد تولیت آب خیابان در مشهد برای میرزا محمد محسن صادر شده. در سال ١٠٥٥ حکمی از سوی شاه عباس دوم برای تجدید تولیت آب چشمه گیلاس برای میرزا محسن متولی مشهد مقدس صادر شده. وقفنامه معروف محمد محسن ابن المرحوم میرزا الغ الرضوى به مهر شاه عباس دوم ممهور شده است. میرزا محمد محسن پسری داشت محمد معصوم میرزا که والده ماجده اش مسمی به فخر النساء بیگم صبیه شاه عباس اول است و حلیله جلیله اش صبیه علاء الدین سید حسین سلطان العلماء خلیفه سلطان مسمی به خیر النساء بیگم (نوه دختری شاه عباس اول) است. معصوم میرزا از بزرگان مورد توجه حکومت صفویه بود. طبق فرمانی از سوی شاه سلیمان صادر شده که کلیه سیورغالات اجدادی را به معصوم میرزا ابن مرحمت پناه میرزا محسن الرضوی تایید کرده است. معصوم میرزا خط خوشی داشته و کتاب مزار را در سال ١٠٩٥ تحریر کرده است. در عصر خود برتبه صدر الممالکی نائل بوده و نسل سرکشیکهای عظام بوی پیوسته می شود. در سال ١٠٩٨ فرمان دیگری از سوی شاه سلیمان صادر شده درباره سیورغالات اولاد مرحوم میرزا محمد محسن. معصوم میرزا پسری داشت میرزا محمد رضا و او پسری داشت میرزا محمد علی. میرزا محمد علی و برادرش ميرزا محمد تقی سرکشيک در سال ١١٢٩ يعنی زمانی که فتنه‏ی افغان‏ها تمامی خراسان را به آتش کشيده بود و در مشهد احساس ناامنی می‏ شد، املاک خود را به گروه ديگری از نورسيدگان اجاره دادند و راهی اصفهان شدند. در فرمان از سوی نادر شاه افشار در سال ١١٥٢ انتصاب ميرزا عبدالحی (برادر ميرزا محمد رضا متولی) به حكومت ترشيز، ظاهر می شود که میرزا محمد علی ضابط سابق ترشیز بود. میرزا محمد علی پسری بود مسمی با اسم جدش میرزا محمد رضا. میرزا محمد رضا (متولی، سرکشیک و وکیل) در عصر شاه تهماسب دوم به علت قابلیت و شایستگی علاوه بر سرکشیکی از طرف کارکنان استان قدس به عنوان وکیل انتخاب شد و انتخاب وی از سوی سرکشیکان و خدمات برای نظارت بر محصولات نقدی و جنسی بوده و متولی و ناظر باید وی را از کلیه امور آگاه می کرده اند. در عصر نادر شاه افشار ميرزا محمد رضا به عنوان متولی انتخاب شد. میرزا محمد رضا پسری بود مسمی با اسم جدش جناب میرزا محمد علی که سرکشیک دوم بود و او پسری داشت میرزا عبدالحی که سرکشیک دوم بود. در زمان فوت والدش صغیر السن بود ولهذا تکفل آمورش را میرزا علی رضا سرکشیک اول می نمود. میرزا عبدالحی پسری داشت میرزا محمد جعفر. میرزا محمد جعفر سرکشیک ثانی آستانه متبرکه است که در عصر شاه شهید ناصر الدین شاه از جمله وجوه و اعیان خراسان و از زمره امنا ذی شان استان ملایک پاسبان بشمار معرفت. حلیله جلیله اش از سلسله علیه ناظری صبیه مکرمه میرزا ابوالحسن بن میرزا سید محمد وزیر مسمی به زهرا سلطان والده میرزا ذبیح الله. میرزا ذبیح الله قوام التولیه سرکشیک ثانی از جمله اعیان و اعاظم و از زمره اشراف افاخم بشمار میرود در حیوه والد ماجده اش به منصب جلیل مهرداری (نايب مهردار و مهردار خاصه شريفه) خاتم مبارک مفتخر و سر افراز بود. باندک زمانی از فراست و کفایت بر تبه علیا و درجه قسوی رسیده بدان مثابه که فائق بر افران و مشارالیه بالبنان گردید و در جرگه مقدسه امناء و اولیاء دفتر خانه مبارکه داخل و به لقب نبیل قوام التولیه نائل شد. در سال ١٣٠٣ هم که حسب الامر متولی وقت آستانه و حاکم خراسان آصف الدوله شیرازی، محمد شفیع اعتماد التولیه گزارشی از موقوفات مشهد را تهیه می کرد، درباره موقوفات میرزا محسن نوشته است وقف مرحوم حاجی میرزا محسن نقیب الاشراف، در زمان شاه عباس، تولیت مخصوص احدی نیست، حالا املاک را در میان اولاد قسمت کرده اند. تقریبا چهارده نفر هستند و رؤسای آنها حضرات جناب حاجی عبدالحسین سرکشیک سابق، جناب میرزا ذبیح‏ الله سرکشیک و جناب میرزا محمد علی سرکشیک می ‏باشند. میرزا ذبیح الله حلیله جلیله اش مسمی به قمر سلطان والده میرزا محمد جعفر. میرزا محمد جعفر قوام التولیه سرکشیک ثانی منصب موروثی پدررا بالوارثه والاستحقاق متصدی و در کمال شوکت و جلال بخدمتگذاری استان ملایک پاسبان و منصب سرکشیکی کشیک دوم اشتغال دارد. میرزا محمد جعفر تنها یک پسر داشت مسمی به محمد مهدی که در زمان فوت والدش (٢٢ محرم ١٣٤٢) صغیر بود و منصب موروثی پدررا بالوارثه والاستحقاق متصدی موقوفات و بخدمتگذاری استان ملایک پاسبان و منصب سرکشیکی کشیک دوم را به مدت سه سال اشتغال یافت. در زمانی که رضا شاه به استان قدس رضوی و حرم حضرت رضا مشرف شد (تير ماه ١٣٠٥ ش) دستور داد که چون محمد مهدی قوام التولیه سرکشیک ثانی خرد سال است عمواش موقتا جانشین او بشود. ولی چون محمد مهدی عمو نداشت دایی اش میرزا حسن حبیب موقتا جانشین او شد. در زمان ثبت شناسنامه چون محمد مهدی قوام التولیه صغیر بود و مادرش رئيس خانواده بود شناسنامه به نام ذبیح الهی شهیدی ثبت شد که نتیجتا به محمد مهدی انتقال یافت. بعدها تحولات اساسی در سيستم اداری استان قدس رضوی به وجود آمد. کليه قسمتهای اداری و اماکن متبرکه دستخوش تغيير شد و ادارات تغيير نام و يا ماهيت داد همچنين کليه کشيکهای، خدمه، اماکن متبرکه مجددا ساماندهی شدند. بنابر این محمد مهدی قوام التولیه آخرین سرکشیک دوم از این خاندان بود. محمد مهدی ذبیح الهی شهیدی والده ماجده اش نزهته الحاجیه خانم صبیه میرزا علی اولاد ارشد آيت الله ميرزا حبيب الله مجتهد شهيدی خراسانی است و حلیله جلیله اش صبیه میرزا حسن حبیب (اولاد ارشد میرزا علی) مسمی به مهری خانم است. میرزا حبیب الله فرزند میرزا محمد هاشم (مجتهد) فرزند میرزا هدایت الله (مجتهد) فرزند آيت الله میرزا محمد مهدی حسينی اصفهانی خراسانی شهید رابع (متولی و امام جمعه) که نسب به شاه نعمت الله ولی می رساند و جد محترم سادات شهیدی مشهد است. میرزا هدایت الله بن محمد مهدی والده ماجده اش صبیه علامه شیخ حسین عاملی مشهدی (امام جمعه و شیخ الاسلام مشهد) است. میرزا حسن حبیب والده ماجده اش مسمی به بی بی زینت آغا که از خاندان طاهری است که برادرزادگان محمد مهدی شهید رابع و متولیان مسجد جامع گوهرشاد میباشند. مادر مهری خانم حبیب مسمی به فاطمه (بی بی شریعه) صبیه خلد آشیان آيت الله میرزا محمد نجفی مشهور به آيت الله آقازاده فرزند آيت الله العظمی ملا محمد کاظم خراسانی مشهور به آخوند خراسانی (صاحب کفایه). آيت الله آقازاده والده ماجده اش یک سیده علویه تبريزی است كه از محارم آيت الله العظمی سید محمد حسن شيرازی مشهور به ميرزای شیرازی بزرگ و نسبتی هم با آيت الله العظمی شیخ محمد حسن مامقانى نيز داشته اند. بعد از قیام خونین مسجد گوهرشاد آيت الله آقازاده دستگیر و روانه زندان شدند. مجددا در یک دادگاه نظامی وی را به اعدام محکوم کردند. در نتیجه فشارهای داخلی و خارجی حکم اعدام به اقامت اجباری در تهران تخفیف یافت. سپس توسط آمپول پزشک احمدی به شهادت رساندند